+ هیچ

می خواستم یک شعر بگم دیدم مولانا یکی گفته هرچند کار نیکو کردن از پر کردن است اما بعد....

همیشه شعر تقدیم میکنم به تو

مرده بدم زنده شدم ، گریه بدم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

  ...............................

بی همگان بسر شود، بی تو بسر نمیشود داغ تو دارد این دلم، جای دگر نمی شود

دیدهء عقل مست تو، چرخهء چرخ پست تو گوش طرب به دست تو، بی تو بسر نمی شود

خمر و خمار من توئی، باغ و بــهار من توئی خواب و قرار من توئی، بی تو بسر نمی شود

جان ز تو نوش می کند، دل زتو جوش می کند عقل خروش می کند، بی تو بسر نمی شود

جاه و جلال من توئی، ملکت و مال من توئی آب زلال من توئی، بی تو بسر نمی شود

بی تو اگر بسر شدی، زیر جهان زبر شدی باغ ارم سقر شدی، بی تو بسر نمی شود

دل بنهند بر کنی، توبه کنند بشکنی این همه خود تو می کنی، بی تو بسر نمی شود

گاه سوی وفا روی، گاه سوی جفا روی آن منی کجا روی، بی تو بسر نمی شود

خواب مرا ببسته ای، نقش مرا بشسته ای وز همه ام گسسته ای، بی تو بسر نمی شود

بی تو نه زندگی خوشم،بی تو نه مردگی خوشم سر زغم تو چون کشم، بی تو بسر نمی شودم

اینم اخرش که از خودمه

من که خمار روی تو مست لقای روح تو دست دلم به سوی تو بی تو به سر نمی شود

بی تو همیشه ی دلم گر به بهشت میروم اتش دوزخم برند   بی تو به سر نمی شود

+ فاطمه

+ فاش

+ تولدت مبارک

تولد گشتی و مسرور گردم سرورم  بر  جهان مکتوب کردم

                                                     کتابت کرده ام تاریخ جانم زنورت گشته ام تیرم چو گرمم

خدا راشکر ان رحمت کنم باز که گشتم در خیالت غرق پرواز

                                                          ز ان روز خجسته باز گویم همیشه جان من تبریک گویم

سقوط از ارتفاع

منو بگیر

ی وقتی نیوفتم از چشمات

قطر اشکی سرمه کردم چشم تو

من بمریم کاش  میمردم چشم تو

چشم زیبایت ز اشکم تیره شد

ای همیشه اشک تو هرگز نبینم چشم تو

گیر

+ فریاد دونستن

گشته ام عاشق تو میدانی دلی

                                      عشق  پاک ان جمال بی کسی

ای تو ذاتت سیدی جانان من

                                    ای همیشه عاشق روی دلم جان منی

+ ذات علی

بازم این زبون قاصر به فضل خود مولا یه بیانی داشت خدا قبول کنه

ذاتت بود ان ملک سراپرده الهی 
                                گردش به طوافی که ملائک تو صفاتی
ذاتا که به ذاتت تو به ایام فریدی
                               در چشم نگنجی که برونی ز جمالی
ای ان که تویی عدل الهی به زمینی
                               ای مظهر و ای ان که ید الله زمینی
موسی که به هارون کند احوال نگاهی
                              ای ان که شوی یاور موسی چو به نیلی
ای ان که به معراج روی همره احمد
                               گر فاطمه  را خلق نکردی که نبودی
            ای دست زبان قاصر از احوال تو گویند
                مولا تو علی مظهر اعجاز خدایی

+ دانه ی انار

اول شرمنده حضرت فاطمه و علی از این شعر بی ملاحت

دوم این که شعر بداهه بوده

سوم مربوطه به یک داستان از وبلاگ  نگاه منتظر

عشق مولا یا علی ای فاطمه
نور عین فاطمه عشقش علی

ای ملائک سجده میبوسد به عشق فاطمه
فاطمه بنده شده همراه جانش  یا علی

سهم  صاحب  خانه زیبا فاطمه
دست مولا جان من مولا علی

گشته جشن ازمونی یا فاطمه

همره او این سبب یارا علی

دست مسکین خدا سو فاطمه

دست ا...ش دهد گویا علی

شکر نعمت میکند ان فاطمه

دانه ی رمان شود دامان . علی

+ منعم عشق

 ای تو هو سامع و اویم نعیم

                                 ای تو هو منعم ماهم جهیم

ای توخودت کاشف کشف وکروب

                                 عشق به ما یاد تو انرا حلیم

+ فانوس

 شب شد و فانوس دلم سر گرفت

                                     شعله ی سوزی ز دلم در گرفت

شعله ی جانم نرود تا فلک

                                     بلکه بسوزد دل من گر گرفت

+ به تماشا سوگند

به تماشا سوگند  
و به آغاز کلام  
و به پرواز کبوتر از ذهن  
واژه ای در قفس است  .